Once in a Blue Moon (2011) นานทีปีหน ผีอลวนเจอะคนอลเวง

แม้เธอจะตั้งใจขนาดไหน แต่ทนายความสาวเอมิ โฮโช ก็ยังพลาด ตกเป็นลูกไล่ฝ่ายอัยการในศาลอยู่ร่ำไป ความฝันที่จะเดินตามรอยพ่อที่ล่วงลับของเธอซึ่งเป็นท นายความชื่อดังก็ดู เลือนลางไปทุกที จนในวันหนึ่งเธอได้รับมอบหมายให้ดูแลคดีที่แปลกประหล าดคดีหนึ่ง... ยาเบะ โกโร ลูกความของเธอถูกกล่าวหาว่าเป็นฆาตกร เขาอ้างว่าในคืนเกิดเหตุนั้น เขานอนพักอยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่ง และไม่มีทางที่จะไปยังที่เกิดเหตุได้เลย เพราะถูกผีอำ ขยับไปไหนไม่ได้ นอกจากข้อแก้ต่างว่าถูกผีอำแล้ว ไม่มีพยานหลักฐานอื่นใดเลยที่จะช่วยลูกความของเธอได้ จึงมีทางเดียวที่เธอจะทำได้นั่นคือไปหาผีตนนั้น เพื่อพามาเป็นพยานให้ลูกความของเธอ และนั่นเองจึงพาให้เธอได้มาพบกับ ซาราชินะ โรคุเบ ผีซามูไรแห่งยุคเซนโงกุ ผู้กุมชะตากรรมของลูกความของเธอไว้ เธอจะพาผีไปอวดศาลได้หรือไม่ เรื่องราวต่อมาจะอลวน อลเวงแค่ไหนต้องตามไปดูกัน อิอิ.... ผู้กำกับโคกิ มิตานิ หยิบปรากฏการณ์คนเห็นผี ชัตเตอร์กดติดวิญญาณ มามองด้วยอารมณ์ขันในแบบฉบับของเขา เวลาผมดูหนังของเขาจะไม่ได้หัวเราะออกมาทันที มันจะขำแบบซึมลึก ค่อยๆ ซึมไปเรื่อยๆ ดูไปยิ้มไป จนมาถึงจุดนึง เมื่อได้ที่แล้ว มันก็ระเบิดหัวเราะออกมา เรื่องนี้ผมไประเบิดเอาตอนอาเบะ ฮิโรชิ โชว์สเต็ปในศาล ซึ่งนั่นก็ปาไปเกือบชั่วโมงแล้ว หลังจากนั้นก็หยุดไม่อยู่เลย มันพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย ผมเรียกหนังของโคกิ มิตานิ ว่าเป็นหนังตลกตกตะกอน ของผู้กำกับตกผลึก คือหลังจากดูจบได้ยิ้มได้หัวเราะจนอิ่ม นอกจากจะได้บริหารขากรรไกรแล้ว มันยังมีตะกอนค้างอยู่ตามแขนขา ลิ้นปี่ ไหปลาร้า หัวใจห้องซ้าย และสมองซีกขวา มีแรงมีความคิดที่จะทำอะไรอีกหลายอย่าง ทำให้เรานอนหลับสบาย ด้วยความมั่นใจที่ว่า "ไม่ว่าพรุ่งนี้จะหนักสักแค่ไหน ยังไงเราก็จะผ่านมันไปได้"